Interview (oud)student Henk en Akiko

SintLucas bestaat 75 jaar. Hoe is de school in de loop van de jaren veranderd? Henk Toonen, oud-student, en Akiko Knijff, die momenteel nog in Boxtel studeert, vertellen over hun ervaringen.

In 1969 studeerde Henk Toonen af aan de Nederlandse Katholieke Middelbare Technische Schildersschool St. Lucas. Vier jaar lang had hij daar een opleiding gehad, om uiteindelijk met een diploma als Meesterschilder de school te verlaten. Zijn hele werkzame leven is hij in de schildersbranche werkzaam geweest, waarvan de meeste jaren met een eigen bedrijf tot 2012. “Ik had klanten door heel Nederland”, vertelt Henk trots. “Ik werkte bijvoorbeeld voor Vendex KBB (Koninklijke Bijenkorf Beheer, red.). Alle panden van V&D en de Bijenkorf had ik in onderhoud, van Groningen tot Maastricht.”

Waarom SintLucas?
Negentig procent van de studenten van SintLucas destijds, waren zonen van schilders, die het stokje van vader zouden overnemen. De school was toonaangevend, waardoor studenten uit alle windstreken richting Boxtel kwamen. “Mijn vader echter zat in de horeca. Door puur toeval ben ik bij SintLucas terechtgekomen”, aldus Henk. “Ik tekende en schilderde veel, maar dan echt als hobby. Totdat iemand tegen me zei: jij moet naar Boxtel gaan en uiteindelijk ben ik hier terechtgekomen met mijn mapje met tekeningen.”

Akiko is op dit moment bezig met de opleiding Decoratie- & restauratieschilder (DRS) en zit nu in haar derde jaar. “Mijn vader heeft hier ook op school gezeten”, vertelt de studente. “Ik wist al sinds ik een klein meisje was dat deze school bestond. Toen ik na de middelbare school een opleiding zocht, was de keuze snel gemaakt. Ik ben begonnen bij Ruimtelijk vormgeven product, maar ben uiteindelijk geswitcht naar DRS. Schilderen en tekenen was gewoon meer mijn ding, al van kleins af aan.”

Specifiek gereedschap
Iedere student aan SintLucas werkt met specifiek gereedschap, dat zal in de jaren zestig niet anders zijn geweest. Henk: “Mijn gereedschap was een klein etuitje met een paar kroontjespennen, potloden, een puntenslijper, gum en een ganzenveer. Die laatste gebruikte ik om tekeningen af te poetsen na het gummen om ervoor te zorgen dat er geen vlekken op zouden komen. Het was streng hè!” “Dat van mij is wel een beetje anders dan dat van Henk”, lacht Akiko. “Voor mijn opleiding moet je een schilderskoffer aanschaffen met een heleboel kwasten en materialen erin. Natuurlijk heb ik ook wel een etui, maar dan zonder ganzenveer!”

Verschil tussen nu en vroeger
Als je een paar jaar op een opleiding rondloopt zijn er vast ook bijzondere momenten die je altijd bij zullen blijven. “Het eerste dat in mij opkomt”, vertelt Akiko, “is dat het voelde als thuiskomen toen ik SintLucas voor het eerst binnenstapte. Vanaf het eerste moment ga ik met plezier naar school en kan ik doen wat ik leuk vind.” Henk beaamt dat, maar geeft ook aan dat zijn situatie toch ook wel anders was. “Wij waren intern, we hadden een kosthuis en woonden op kamers bij mensen thuis. En dan na een feestje, waar de Boxtelse meiden dol op waren (St. Lucas was destijds een school voor alleen jongens, red.), ’s nachts zo stil mogelijk de trap oplopen als je thuiskwam.”

Unieke school
“SintLucas, dat staat voor mij synoniem aan creativiteit in overvloed”, antwoord Akiko als er wordt gevraagd wat SintLucas kenmerkt. “De school is super uniek en dat geldt ook voor ieder individu dat hier rondloopt, zowel studenten, als docenten.” “Dat merk ik ook als ik hier kom”, vult Henk aan. “Ik ben hier nog regelmatig om werk te beoordelen of op open dagen. De school is natuurlijk ook met veel meer richtingen uitgebreid ten opzichte van toen ik studeerde, het is zó divers geworden. En ik heb ook echt de indruk dat studenten hier ontzettend graag zijn en gemotiveerd zijn om te studeren. Wij móesten in onze tijd, omdat het bedrijf van pap overgenomen moest worden. Daarnaast was het strenge regime en de discipline kenmerkend voor SintLucas. Je moest er echt voor zorgen dat je niet uit de klas werd gestuurd en moest plaatsnemen bij de rode lamp in de gang waar de kamer van de directeur was. Dan had je een heel groot probleem. Ik studeerde ook in het Beatles-tijdperk. Het kon zo maar zijn dat de directeur je naar de kapper stuurde, omdat hij vond dat je haar te lang was. En als ik terugkwam, moest ik laten zien of het kort genoeg was. Dat kun je je nu toch niet meer voorstellen?”

En na SintLucas?
Henk gaf eerder aan dat hij na zijn studie uiteindelijk een schildersbedrijf is gestart. Akiko staat echter nog aan de vooravond van haar carrière: “Ik ben van plan om samen met mijn vriendin, die ik hier heb leren kennen, een decoratie- en onderhoudsbedrijf te beginnen. Zelf zou ik dat in deeltijd willen doen, zodat ik daarnaast mijn grote wens om docent bij SintLucas te worden, kan realiseren. Dat betekent dat ik na SintLucas nog een lerarenopleiding wil gaan doen. Waarom deze combinatie? Ik kan niet kiezen!”

Gouden toekomst
Als gepensioneerde en ervaringsdeskundige wil Henk de huidige generatie studenten meegeven dat ze hun studie zeker moeten afronden en ervoor zorgen dat ze een goede vakman of -vrouw worden. “In Nederland is echt behoefte aan vaklui. Het stond vanochtend nog in de krant. Het mbo had vroeger een imagoprobleem, maar gelukkig is dat nu aan het veranderen. Zorg ervoor dat je goed wordt in je vak en dan heb je een gouden toekomst.” Akiko heeft daar ook zo haar gedachten over: “Als je op SintLucas begint of je zit er net op, dan is mijn advies om te doen wat docenten van je vragen. Op onze school zit zoveel kennis en ervaring, daar kun je de rest van je leven mee vooruit. En zorg vooral dat je plezier hebt!”